داستانی که به سبک موسیقی راک روایت می‌شود | گلدانی هستم روی میز تلویزیون، روی صحنه تماشاخانه مایان
نمایش موزیکال «گلدانی هستم روی میز تلویزیون» به کارگردانی آرمان پارسیان روی صحنه تماشاخانه مایان (شمایل سابق) رفته است.
به گزارش شهرآرانیوز، در اوج هیجان تئاتر مشهد در هفته‌های پایانی پاییز، نمایش موزیکال «گلدانی هستم روی میز تلویزیون» به کارگردانی آرمان پارسیان، تهیه‌کنندگی هادی جمالی و گروه موسیقی «طبقه سیزدهم» و نویسندگی میثم بهاران با استفاده از سبک موسیقی راک در تماشاخانه مایان (شمایل سابق)، روی صحنه می‌رود.
اجرای تئاتر موزیکال در مشهد، به‌ویژه زمانی که با موسیقی راک ترکیب می‌شود، با محدودیت‌ها و موانع زیادی روبه‌رو است که گروه‌های هنری را وادار به تلاش مضاعف برای تحقق اهداف هنری‌شان می‌کند. «گلدانی هستم روی میز تلویزیون»، در تلاش است تا این چالش‌ها را پشت سر بگذارد و تجربه‌ای جدید از ترکیب موسیقی راک و نمایش‌های تئاتری در مشهد ارائه دهد.
با توجه به مسائل مالی، محدودیت‌های سالن‌های تئاتر و حساسیت‌های فرهنگی، گروه هنری این نمایش تلاش کرده است تا با ارائه داستانی عمیق و موسیقی‌هایی با مضمون‌های اجتماعی و انسانی، ارتباطی عمیق با مخاطبان خود برقرار کند. در ادامه گفت‌وگوی ما با آرمان پارسیان، کارگردان این نمایش را می‌خوانید.
جست‌وجوی بی‌پایان شخصیت‌ها
آرمان پارسیان درباره ایده اصلی این نمایش می‌گوید: داستان این نمایش به شخصیت‌هایی می‌پردازد که در جست‌وجوی معنای زندگی خود هستند و به‌طور نمادین احساس می‌کنند که در جای درست قرار ندارند. این بی‌قراری در نام نمایش، یعنی «گلدانی هستم روی میز تلویزیون»، که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به مفهوم بی‌پناهی و سردرگمی شخصیت‌ها اشاره دارد، منعکس شده است.
موسیقی راک؛ پلی بین متن و مخاطب
کارگردان «گلدانی هستم روی میز تلویزیون» یکی از ارکان اصلی این نمایش را موسیقی راک می‌داند و ادامه می‌دهد: موسیقی در این اثر با دقت و هماهنگی کامل با داستان پیش می‌رود، یک ابزار بیانی است که نه تنها برای جذابیت بیشتر، بلکه برای تقویت مفاهیم داستانی و عواطف شخصیت‌ها استفاده می‌شود. ترانه‌ها به‌طور خاص انتخاب شده‌اند تا با فضای هر اپیزود هم‌خوانی داشته باشند و مخاطب را در داستان غوطه‌ور کنند.
پوستر مفهومی؛ نماد‌های زندگی در نمایش
این کارگردان توضیح می‌دهد: یکی از نکات جالب نمایش، طراحی خاص پوستر آن است که توسط جلال حاجی‌زاده انجام شده است. این پوستر، که شخصیت اصلی را در قالب یک بطری نوشابه به تصویر می‌کشد که به سقف آویزان شده، نمادی از درگیری‌های درونی و اجتماعی شخصیت‌هاست. این تصویر نشان‌دهنده ریسمان‌هایی است که در زندگی به آنها چنگ می‌زنیم و به آنها وابسته‌ایم، اما در شرایط مختلف، این ریسمان‌ها از دست می‌روند.
تمرینات فشرده و هماهنگی گروه موسیقی و بازیگران
آرمان پارسیان درباره مراحل تمرین نمایش می‌گوید: تمرینات از اردیبهشت ماه آغاز شد و تا خرداد ادامه پیدا کرد. سپس، پس از یک وقفه کوتاه در ماه محرم، تمرینات اصلی جهت هماهنگی دقیق بین گروه موسیقی و بازیگران آغاز شد. این هماهنگی و تلاش‌ها برای اجرای بهتر، منجر به ایجاد یک نمایش بسیار منسجم شده است.
او در این خصوص بیان می‌کند: نمایش‌های موزیکال، به‌ویژه با موسیقی راک، در مشهد با مشکلات زیادی در مسیر دریافت مجوز مواجه هستند. این نمایش‌ها معمولا با حساسیت‌های خاصی روبه‌رو می‌شوند و ما مجبور هستیم برای هر مرحله از اجرا با موانع زیادی دست و پنجه نرم کنیم.
هزینه‌های بالا و فشار مالی بر گروه‌ها
اجرای یک نمایش موزیکال در مشهد هزینه‌های زیادی را به همراه دارد. از دکور و تجهیزات صوتی گرفته تا هماهنگی میان گروه موسیقی و بازیگران، تمامی این موارد نیاز به سرمایه‌گذاری بالا دارد. این هنرمند در این خصوص اشاره می‌کند: هزینه‌های اجرایی برای ما بسیار بالا است. در مقایسه با یک تئاتر معمولی، نمایش‌های موزیکال هزینه‌های سنگینی دارند. برای مثال، هزینه دکور، تجهیزات صوتی، و به‌ویژه هزینه‌های مربوط به گروه موسیقی، همه این موارد فشار زیادی را به ما وارد کرده است.
پارسیان ادامه می‌دهد: در نهایت ما مجبور هستیم هزینه‌هایی بسیار بیشتر از یک نمایش معمولی صرف کنیم و حتی گاهی اوقات هزینه‌های تبلیغاتی و تولید، از میزان درآمد حاصل از فروش بلیت‌ها بیشتر می‌شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
